“IK WIL NIET AANKLEDEN!”
Mijn zoon van 4 kijkt me aan – overtuigd van zijn besluit.
Oef het is weer zo’n ochtend. Hij gaat dit niet doen. Er komen twee gedachten bij me op:
1. ik spreek hem vermanend toe, dreig met een of meer straffen die ik toch niet ga volhouden, of
2. ik leid zijn aandacht af en wijs hem op wat hij wil en de mogelijkheid om dat te realiseren. Als hij zich nu wel even snel gaat aankleden.
Zoonlief kiest voor optie 2.
Niet zo gek, want zijn verlangen is binnen handbereik. Buiten ronken de motors van een graver, zoals hij dat zelf zegt. (ze zijn met de weg bezig).
Dat wil hij zeker met eigen ogen zien. In no time stapt hij over zijn weerstand heen.
Zo werkt het ook als je zelf je conflict wil oplossen: richt je aandacht niet op dat waar je weerstand tegen hebt, maar op dat waarnaar je verlangt.
Het geeft meteen een ander perspectief en daarmee een hele andere energie. En nee, je hoeft niet meteen mega stappen te zetten in that direction. Gewoon kleine doelgerichte stapjes.
Wedden dat je zelf heel snel het conflict lostrekt? Want dat is namelijk wat er gebeurt. Weet ik uit ervaring.