Ze hoort me niet.
Wat ik ook aanreik aan argumenten en bewijzen. Ze hoort me niet.
Ze ziet alleen maar naar haar eigen waarheid.
En wil niet voor of achteruit.
Wat een bitch hè?
Ik heb een conflict. Op papier heb ik een ijzersterk verhaal. Maar dat bleek geen garantie voor succes.
Sterker nog: het werd van kwaad tot (nog) erger. Het conflict liep volkomen uit de hand. Het werd een groot drama.
Ik moest mijn aanpak veranderen.
Door niet alleen iets buiten mezelf te veranderen, maar juist iets ín mezelf.
Een van de belangrijkste dingen die ik ontdekte was dat niet die ander het drama veroorzaakt, maar dat ik dat zelf doe.
Door me te vereenzelvigen met mijn gedachten en emoties.
Eenmaal hiervan bewust, stond ik heel anders in het conflict. Meer van een afstand. En het mooie is:
Dat beetje extra ruimte, zorgde er precies voor dat als vanzelf (en vanuit mezelf) nieuwe kansen en mogelijkheden op mijn pad kwamen.
Die me echt verder hebben geholpen.
Dure juridische woorden en argumenten dragen dus niet altijd bij aan een oplossing voor je conflict. Een verandering van hoe je zelf in het conflict staat, wél.
Goed om in je achterhoofd te houden als je – net als ik – wordt meegezogen in de dynamiek van het conflict.